حرمله را دیدم که در صف نذری ایستاده بود.
این روز ها در خیابان در دست مردم به جای نذری سر های بریده میبینم.
مدت هاست شهرداری میدان امام حسین را خراب کرده تا مردم دور آن نگردند و به جایش بلوار امام حسین درست کرده تا مردم با سرعت بالا از روی آن رد شوند.
مهدی صرافها (مهدوی)
و قلم همان نی تراش خورده است و عجب حکایتی ست این نی که گاه با نغمه ی حکایتش از جدایی دل شکایت می کند و گاه با رقص بر کاغذش از پریشانی عقل. داستان رقص او بر صفحه ی کاغذ با قصه ی "اهبطوا" شروع شد. عقل اندیشه ساز زد و او رقصید تا کتاب ها که شاهدانبزم بودند سینه به سینه نغمه های عقل را نسل به نسل منتقل کنند.
محمدرضا مهدوی
معتقدم شما هرچقدر هم غیر مذهبی باشی و هرچقدر هم لائیک باشی و دین در زندگیت جایی نداشته باشد بازهم نمیتوانی خودت را جای یزید تصور کنی تا چه رسد که به جای او تصمیم بگیری و اگر خیال میکنی میتوانی داستان کربلا را از سمت یزید بنگری
حسین الهی
در شهری به نام از "چاله به چاه" نرم افزار ها و سخت افزار های کامپیوتری باهم زندگی میکردند، نرم افزار ها ماموریت داشتند که در جان سخت افزار ها نفوذ کرده و دیدشان را آرام آرام به کامپیوتر نرم کنند، در شهری که هدف وسیله را توجیه کند، نرم افزار از سخت افزار مهم ترم می شوند.
محمد حسین ظاهری
هو الحق
اولین باری که به صورت جدی به فکر داستان نوشتن افتادم، در ده سالگی ام بود. وقتی که دو برگ کاغذ راهنمای داستان نویسی به دستم رسید. البته آن موقع موفق نشدم که داستانی بنویسم! و آن را به روزهایی موکل کردم که هنوز نرسیده اند. شاید برای همین بود که سوالِ «میخواهی چه کاره بشوی؟» معلمانم را با گفتن :« آقا اجازه! نویسنده» پاسخ می دادم.
محمد حسین سیمیار
«هو»
به یاد استاد
«أَ وَ لَمْ یَرَوْاْ أَنَّا نَأْتىِ الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِها» 42- رعد
آیا ندیده اند که ما [همواره] مىآییم و از اطراف این زمین مىکاهیم؟
آیت الله جوادی آملی در کتاب ادب مقربان ج1 ص 267 می فرمایند:«علما وارث انبیا هستند و علوم و احادیث انبیا (علیهمالسلام) را به ارث میبرند: «إنّ العلماء ورثة الأنبیاء» و نقش انبیای الهی را در مقیاسی کوچکتر ایفا میکنند: «العلماء منار». از این جهت آنان نیز ارکان زمین هستند که زمین را از لغزشهای ویرانگر حفظ میکنند، لیکن امامان معصوم (علیهمالسلام) در سطحی وسیعتر و گستردهتر رکن و امان هستند.
احسان کرمانشاهی
من؟!
قسمت اول: برو پی کارت!
به نام او
چشمانم را باز میکنم... چند بار پلک می زنم... سرم را به آرامی به سمت ساعت می چرخانم... دقیق میشوم و متوجه می شوم که ساعت هفت است... چشمانم را به آرامی می بندم و پتو را بالاتر می کشم، تا نزدیک سرم... آماده خوابیدن هستم که ندایی می شنوم: پاشو ساعت هفتِ. و بلافاصله ندایی دیگری می شنوم: نه! واسه چی میخوای پاشی؟ نیم ساعت هم وقت داری بگیر بخواب. انگار که جواب قانع کننده ای شنیدم. پس این بار جدی تر سعی می کنم بخوابم. اما ناگهان ندای سومی می آید: آقا اصلا من میگم ی ربع بخواب هفت و ربع پاشو. این بار پلک هایم را محکم بهم می فشارم تا هرچه سریعتر بخواب فرو روم که ندای چهارمی حالم را دگرگون می کند. پاشو... پاشو... باید بری بسته را پست کنی! شوکی بر من وارد میشود و قصد بلند شدن را دارم که ناگهان ندای پنجمی مرا امیدوارم می کند: بابا امروز که جمعه است... بگیر بخواب!ندای ششمی هم بلافاصله می گوید: وای جمعه شد. فردا امتحانداری چه وقت خواب...
محمد حسین سیمیار
باسمه تعالی
با عرض تسلیت ایام سوگواری سالار شهیدان و قبولی طاعات، ضمن تشکر از تمامی شما عزیزان به اطلاع می رساند بنابر قرعه کشی از میان پاسخ های صحیح ارسالی به سامانه، شماره برندگان به شرح زیر می باشد :
چرا حسین ع چراغ هدایت و کشتی نجات است؟
ائمه (ع) اگرچه نور واحد هستند و همگی چراغ هدایت به حساب می آیند، اما شرایط زمانه باعث میگردید تا جنبهای از شخصیت آنان تجلی پیدا کند و به فعلیت برسد و در نتیجه مظهر یک اسم از اسمای الاهی گردند.
علی جلالیان
برای دریافت صوت سخنرانی استاد کرمانشاهی اینجا کلیک کنید