بسم الله الرحمن الرحیم
در هر عصر و زمانی چندین میلیارد انسان با هم در این کره ی خاکی زندگی می کنند . زندگی انسان ها مانند چند چوب خشک و یا سنگ کنار هم نیست ، سرشت و ساختار وجود انسان ها به نحوی خلق شده که برای رفع همه ی احتیاج ها و نیازمندی ها ناچارند زندگی اجتماعی داشته باشند.
نکته ی لطیف خلقت حضرت باری تعالی آن است که از یک طرف نیازمندی های انسان بسیار زیاد است و از طرف دیگر استعداد های انسان متفاوت ، و بین این همه نیاز و این همه استعداد موازنه برقرار است.
فرض کنید مثلا همه ی انسان ها تنها استعداد فهم مسائل دقیق علمی را داشتند. هیچ کس توان و استعداد کارگری و تجارت و تعلیم و تربیت و مدیریت و ... را نداشت آن وقت مقدار زیادی از نیاز های بشر رفع نمی شد و اصلا اجتماعی شکل نمی گرفت و حتی شاید حیات انسانی هم ممکن نبود.
شاید خیلی از نوجوان ها و جوان ها باشند که در سرگردانی انتخاب رشته و شغل آینده ی خود باشند.
البته که این سرگردانی از نبود معیار و ملاک است نوجوان ایرانی نمی داند که باید بر چه اساس انتخاب شغل و رشته ی آینده ی خود را انجام دهد. ولی قصد متن حاضر ارائه ملاک و معیار مناسب در انتخاب رشته و شغل نیست .
بلکه قصد این متن بررسی ارزش و برتری های شغل ها و کسوت های موجود در جامعه است که افراد جامعه را با شغل هایشان دسته بندی و رتبه بندی می کنند .
بلکه از توضیحی که در بالا ذکر شد نتیجه می شود :
هیچ رشته و شغل و کسوتی ارزش نیست . یعنی در جامعه ایمانی و حیات الهی مهم آن است که بر اساس استعداد خود در همان رشته که استعداد بیشتری داری بیشترین تلاش ممکن را انجام دهی خواه آن رشته ی مورد استعداد تحصیل در حوزه ی علمیه و فهم دین باشد و خواه توان مدیریت و خواه مهندسی و خواه پزشکی و خواه تجارت و خواه کشاورزی و خواه تکنولوژی و ... باشد.
هیچ رشته و شغلی به هیچ عنوانی باعث ارزشمند شدن آن انسانی که در آن کسوت است در قیاس با دیگری نمی شود. مثلا اگر کسی استعداد داشته و در علم فیزیک بنابر تلاش های زیاد خودش مدارج علمی خیلی بالایی کسب نموده است و در قیاس کسی که یک کشاورز خیلی خوبی است و بنابر استعداد خود تمام تلاش خود را انجام داده است هیچ برتری و امتیازی ندارد.
پس همه ی ارزش هایی که در اجتماع برای شغل و کسوت های مختلف وجود دارد پوچ پوچ است خواه در جامعه مذهبی و متشرع باشد و خواه در جامعه روشنفکر در هرصورت این ارزش گذاری ها بر کسوت ها و رشته ها و شغل ها بی اساس و پوچ است . نه حوزه آمدن موجب تقرب به خداوند متعال می شود و نه حوزه نیامدن موجب دوری از درگاه حق تعالی و نه هنر و موسیقی و ... موجب برتری و نه دانشمند و پرفسور شدن هیچ کدام ارزشی به ذاته ندارند
بلکه آنچه حقیقتا ارزش دارد و موجب برتری انسان ها می شود انتخاب صحیح رشته و شغل و نیز سعی در آن جهت است .
حامد یزدی
محمد
