بعد از نمایش سیل عظیم جمعیت در راهپیمایی 22 بهمن امسال  در جای جای میهن عزیزمان  از شبکه های خبری و همچنین مشاهده عینی این واقعیت در شهر خودمان یک مسئله جای سئوال دارد که با مرور اتفاقات مشابه در گذشته مثل راهپیمایی منا سبت های مختلف و انتخابات این سئوال قوت بیشتری می گیرد.

با آمارتقریبی که مراکز رسمی و غیر رسمی و شبکه های خبری اعلام کردند و حتی با یک حساب سرانگشتی و حدودی می توان تخمین زد حدود 50 ال 60 درصد از هم میهنان عزیزمان در این رویداد افتخار آفرین شرکت کرده بودند، و چیزی که در این بین جلوه گری می کرد این بود که اکثریت این دریای متلاطم را اقشار مذهبی و معتقد تشکیل می دادند و این از نوع پوشش و ظاهر افراد مشخص بود،شاید اندکی هم از این نظر متفاوت بودند اما از مدهای به اصطلاح فشن امروزی و تیپ های زننده ای که در زمان های عادی در سطح جامعه مثل اماکن تفریحی و تجاری ،معابرو اماکن عمومی با آنها برخورد می کنیم اثری دیده نمی شد و یا اگر هم بود اصلا نمود نداشت.با اتکا به این شواهد می توان نتیجه گیری کرد اکثریت جامعه ما را اقشار مذهبی با درجات مختلف تشکیل می دهند افرادی که حداقل خلاف عرف و شرع عمل نمی کنند، چیزی که فضای کنونی جامعه حاکی از آن نیست.

حالا سئوال اینجاست در جامعه  ای که حکومت، دولت، عرف، شرع و اکثریت از نظر اعتقادی در یک مسیر هستند چرا باید اقلیت، فضای حاکم جامعه را در دست داشته عرصه را بر اکثریت تنگ کنند تا جایی که عنوان می شود فساد جامعه را گرفته، علائم آخرالزمان زیاد شده و صحبت هایی از این قبیل.

چرا افراد گروه اکثریت باید برای داشتن تفریحات سالم و کارهای روزمره با محدودیت و انزوا روبرو باشند؟ چرا ملبسین ما باید برای حضور در بضی از اماکن به صورت شخصی ظاهر شوند؟ چرا با وجود همسو بودن حکومت ، دولت، عرف و شرع با اکثریت همچنان شعائر مذهبی مثل چادر ، محاسن و ...... محجور است؟

آیا این نتیجه خالی کردن عرصه توسط اکثریت و تبدیل آن به جولانگاه برای اقلیت نیست؟ آیا این یکی از پیامدهای تقوای گریز یا همان دفاع نیست؟ آیا این نتیجه این نیست که اقشار مذهبی به دلایل مختلف از حضور در محافل مختلف امتناع کرده فضا را برای گروه مقابل باز می گذارند؟ آیا این نتیجه این نیست که مبلغین دین ، حوزوی ها و حتی اقشار مذهبی فقط به محدوده های خاص اکتفا کرد ه اند؟ و سئوالات زیادی از این دست که شاید بار یک مسئولیت سنگین که همانا ورود به فضای کنونی جامعه و منقلب کردن آن در حد توان و وسع خودمان است را بر عهده ما بگذارد، وظیفه ای که در دوره های قبل از جانب خیلی از علما و بزرگان دین شاهد عملی کردنش بوده ایم که یکی از نتایج آن و بزرگترین ثمرش همین انقلاب و حکومت اسلامی است، وظیفه ای که در زمان حال در دیگر کشورها به صورت موج بیداری اسلامی آشکار شده است.

رسول گلدوز ها