سیاست به سبک آکبیر

یکی از شاخص ترین و بارز ترین ویژگی های آکبیر که آن را از بقیه مساجد وکانون ها جدا میسازد جو سیاسی متفاوت است.

ابتدا باید بر سر این موضوع بحث کرد که آیا یک نهاد فرهنگی میبایست مشی خاص سیاسی ای را اتّخاذ کند یا این که در این موضوع آزادی حاکم باشد؟

آیا در اینگونه نهاد ها با فرض قبول حالت اول(اتّخاذ مشی سیاسی خاص) باید برسر تطبیق مصادیق بر مبانی کلی اتفاق نظر وجود داشته باشد و هماهنگی با نظر نهاد از شرائط ورود باشد ویا اینکه نهاد فقط بر سر مبانی کلی اتفاق داشته باشد و تطبیق مصادیق به عهده ی خود اعضا باشد؟

پس در نهایت سه نوع طریقه ی سیاسی در نهاد های فرهنگی مذهبی جاری است:

1.آزادی در اتّخاذ مشی سیاسی

یا اتّخاذ مشی سیاسی خاص :2.اتّفاق در تطبیق مبانی کلی بر مصادیق 3.آزادی در تطبیق مصادیق

چیزی که امروزه ما بیشتر مشاهده می کنیم جزء دسته ی دوم است یعنی نهادهای فرهنگی مذهبی همچون هیأت ها و پایگاه های بسیج و حتی تعداد قریب به اتفاق کانون های فرهنگی مساجد از این دسته اند. اما آکبیر حالتی متفاوت دارد چرا که طریقه ی آکبیر با توجه به تعریفش جزء دسته های اول وسوم است...

مهدی مهدوی

ادامه ی متن را در قسمت ادامه ی مطلب بخوانید.