شیاطین انسی
(مفسرین ِِآیه) مِنَ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ را دو جور تفسیر کردهاند. قُلْ اعوذُ بِرَبِّ النّاسِ. مَلِکِ النّاسِ. الهِ النّاسِ. مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنّاسِ. الَّذى یُوَسْوِسُ فى صُدورِ النّاسِ. مِنَ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ. از شر وسواسهاى خنّاس (وسواسها یعنى وسوسهگرها؛ خنّاس یعنى آن وسوسهگرى که مىآید وسوسه مىکند، بعد مىرود پنهان مىشود، دومرتبه ظاهر مىشود و باز پنهان مىشود) که در سینهها و دلهاى مردم وسوسه مىکنند، از جن و از مردم. «مِنَ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ» عطف بیانِ چیست؟ مىگویند عطف بیان به همان وسواس خنّاس است؛ یعنى ما دو جور وسوسهگر داریم، یک وسوسهگر پنهان و یک وسوسهگر آشکار. وسوسهگر آشکار انسانهاى وسوسهگر هستند که اینها شیاطینالانساند.
قرآن بعضى از انسانها را شیطان مىنامد: شَیاطینَ الْانْسِ وَ الْجِنِّ شیطانهاى انسى و شیطانهاى جنّى. شیطان یک معناى اعمى است که به هر وسوسهگرى حتى به انسان شیطان گفته مىشود...
ادامه متن را در قسمت ادامه مطلب بخوانید.
محمد طاها دلیری