بسم الله الرحمن الرحیم

قضاوت با خوانندگان 3

گفتم: ما آفریده شده ایم تا به همان مقامی که رسول الله و اهل بیت علیهم السلام رسیده اند یعنی فناء فی الله برسیم و باید سعی و تلاشمان در این راستا باشد.

گفت: ای آقا ما کجا و آن ها کجا؟ ما همین که بتوانیم از عذاب جهنم نجات پیدا کنیم بس است.

گفتم: تو برای نجات از جهنم به چه چیزی متکی هستی؟ با اعمال خودت یا کَرَم خدا؟

گفت: قطعاً به کرم خدا. اعمال ما که هیچ کدام مخلصانه نیست و در ترازوی خدا ارزشی ندارد.

گفتم: احسنت. پس اگر به کرم خدا اعتماد داری، کرم خدا حد و مرز ندارد. همان طور که به کرم خدا اعتماد داری و می خواهی از عذاب جهنم نجات پیدا کنی به لطف و کرم و احسان خدا امید داشته باش و طالب رسیدن به بالاترین مقام و لقاء الله باش چرا که لطف خدا واسع است و هر امیدی را در بر می گیرد.

و اگر دلیل تو برای این که فقط و فقط می خواهی از آتش دوزخ نجات پیدا کنی این است که خود را در حد و اندازه ی مقام فناء فی الله نمی بینی، پس به خودت و اعمال خودت داری نگاه می کنی و نظر به سوی خودت داری که در این صورت در این ادعا که به کرم خدا امید دارم، صادق نیستی پس ایمن نیستی که حتی از عذاب دوزخ نجات پیدا کنی زیرا امیدت به اعمال خودت بوده و نه به خدا.

کمی فکر کرد و گفت: به کرم خدا فقط در نجات از عذاب امیدوارم.

گفتم: یعنی کرم خدا حد و مرز دارد؟

گفت: ندارد.

گفتم: تمام شد. دیگر نباید حرفی بزنی.

گفت: باید چه کار کنم تا به لقاء الله مشرف شوم؟

گفتم: باید تضرع و زاری کنی. باید از استاد راه بپرسی. من بلد نیستم.

گفت: استاد از کجا گیر می آید؟

گفتم: آب کم جو تشنگی آور به دست تا بریزد آبت از بالا و پست. به آیت الله بهجت گفتند: حاج آقا استاد کم شده است. ایشان لبخندی زدند و گفتند: آقا شاگرد کم شده است.

محسن علیگو