بسم رب الحسین
هر حادثه‌ای که در تاریخ ثبت می شود، بزرگ یا کوچک، دیر یا زود به فراموشی سپرده می‌شود یا نهایتاً روزی را در گوشه ای از تقویم ها به خود اختصاص می‌دهد.
اما این حسین کیست و این چه حادثه‌ایست که پس از گذر هزار و سیصد و اندی سال، هنوز در قلب ها جای دارد.

این حسین کیست که هرساله در عزایش عالمی سیاه می پوشند و برایش عزا می گیرند؛ نه تنها در شهر و دیار خودش بلکه در جای جای این عالم.
این حسین کیست که هر چه می گذرد محبتش در قلوب بیشتر می‌شود
« إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً »
این حسین کیست که پس از قرن ها در اربعین او میلیون ها انسان از سرتاسر جهان خود را به سرزمین عراق می رسانند تا هم قدم با جابر ابن عبدالله انصاری به شوق زیارتش کیلومتر ها مسیر را با پای پیاده طی کنند.
و چه بسیار افرادی که با پای دل این راه را می روند.

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
این چه شمع ایست که جان ها همه پروانه اوست

هرکجا می نگرم رنگ رخش جلوه گر است
هرکجا می گذرم جلوه مستانه اوست

این حسین کیست...

علیرضا سلطانلو